EEN OPROEP AAN DE KERK VAN DE STILTE

Een manifest van

TRADITIE, FAMILIE EN PRIVÉ-EIGENDOM NEDERLAND

“Gij zijt Petrus, en op deze rots zal ik mijn Kerk bouwen, en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen”. (Mt 16,18)

Goddelijke woorden, vol betekenis, die we met eerbied en ontzag uitspreken. Ze zullen haar niet overweldigen, dat wil zeggen: de machten van de hel zullen proberen de Kerk te verslaan, maar ze zullen er niet in slagen. Zelfs wanneer schandaal en ketterij de Kerk van God lijken te verpletteren, kunnen we er zeker van zijn dat ze heilig en heiligmakend blijft - net zoals de zonsverduistering op geen enkele manier de zon kan verduisteren.

We maken een van de vreselijkste stormen door die de Kerk, de mystieke Bruid van Christus, ooit in haar geschiedenis heeft meegemaakt. De leerstellige verwarring, waarvan de verschrikkelijke gevolgen al een halve eeuw voelbaar zijn, betreft dogma en moraal. Morele ketterijen worden verspreid en aan de gelovigen opgedrongen.

De Duitse Synodale Weg, voorlopig afgesloten op 11 maart 2023, is misschien wel het meest typische voorbeeld. De voorstellen, die door een grote meerderheid van de aanwezige bisschoppen werden goedgekeurd, hadden onder meer betrekking op de liturgische zegeningen voor homoseksuele paren, de aanpassing van de Kerk aan de gender- en transgenderideologie en het priesterschap van vrouwen. [1]

Volgens leden van radicaal links moet de Duitse Synodale Weg als model dienen voor de universele Kerk [2] , vooral met het oog op de Wereld Synode over Synodaliteit die gepland staat voor oktober 2023 en 2024 in het Vaticaan. De voorbereidende documenten voor dit evenement roepen al ernstige bezwaren op, omdat veel van de voorstellen ervan lijnrecht ingaan tegen de leer van Onze Heer Jezus Christus en de goddelijke instelling van de Kerk.
Het is daarom volkomen begrijpelijk dat veel katholieke gelovigen verward, verbijsterd en ontmoedigd zijn zonder te weten tot wie ze zich nog in de Kerk kunnen wenden.

Dit Manifest is een kleine bijdrage om ons te helpen deze tijd van beproeving door te komen en standvastig te blijven in ons geloof (vgl. 1 Petr. 5, 9), zodat we over een paar jaar kunnen terugkijken en zeggen: Het was moeilijk, zelfs heel moeilijk, maar mijn geloof is dankzij de hulp van Onze Lieve Vrouw nog duidelijker en steviger geworden dan voorheen. Maar bovenal zal de ene heilige rooms-katholieke en apostolische Kerk uit de crisis tevoorschijn komen en schitteren als nooit tevoren, zoals een geslepen diamant straalt.

1 - De Heilige Kerk heeft in het verleden met soortgelijke situaties te maken gehad en is als overwinnaar uit de strijd gekomen

In de geschiedenis van de Kerk was het vaak het geloof van eenvoudige leken dat trouw bleef aan de apostolische traditie, zoals bijvoorbeeld tijdens de Ariaanse
crisis in de vierde eeuw. Het gelovige volk koos de kant van een minderheid van bisschoppen (St. Athanasius, St. Hilarius van Poitiers en St. Eusebius van Vercelli), terwijl de meerderheid van de bisschoppen vasthield aan de ketterij, tot het punt waarop gezegd kon worden dat „in deze tijd van grote verwarring het dogma van de goddelijkheid van onze Heer veel meer door de Ecclesia docta [de lerende Kerk] dan door de Ecclesia docens [de onderwijzende Kerk] werd verkondigd, gehandhaafd en (menselijk gesproken) bewaard“. [3]

Napoleon Bonaparte zou op het hoogtepunt van zijn macht aan kardinaal Consalvi hebben aangekondigd dat hij de katholieke Kerk zou vernietigen. De prelaat zou kalm zijn gebleven en ongeveer het volgende hebben geantwoord: Als zo velen van ons [bisschoppen] dat 1800 jaar lang hebben geprobeerd en daarin hebben gefaald, zal Uwe Majesteit daar ook nu niet in slagen.

De kardinaal wees op een cruciale waarheid: Onze Heer Jezus Christus zal nooit toestaan dat zijn Kerk vernietigd wordt, of dat nu gebeurt door aanvallen van binnen of van buiten haar muren.

"De Ariaanse crisis woedde als een storm, maar de Kerk overleefde, zegevierde, bloeide. Het arianisme daarentegen verdween. Dit zal ook gebeuren na de huidige "synodale" wervelstormen."

2 - Niemand heeft de autoriteit om de leer en de structuren van de Kerk te veranderen.

De apostel Paulus zei: „Maar al zouden wijzelf of een engel uit de hemel een ander evangelie verkondigen dan wij u verkondigd hebben: hij zij vervloekt! Wat ik vroeger heb gezegd zeg ik nu opnieuw: als iemand u een ander evangelie verkondigt dan gij ontvangen hebt: hij zij vervloekt! „ (Gal 1, 8-9).

Inderdaad, noch de paus, noch de bisschoppensynode, noch enige andere kerkelijke autoriteit heeft de macht om de leer of de constitutie van de Kerk te veranderen die door haar goddelijke stichter is ingesteld en aan haar is toevertrouwd. Dit is wat het Eerste Vaticaans Concilie leert:

„De door God geopenbaarde geloofsleer werd niet als filosofische uitvinding ter vervolmaking aan menselijke geesten voorgelegd, maar als goddelijke erfenis aan de Bruid van Christus toevertrouwd, om trouw te worden bewaakt en onfeilbaar te worden uitgelegd. Daarom moet de betekenis van de heilige geloofsleer die de Heilige Moeder Kerk eens heeft verklaard, altijd worden gehandhaafd en mag er nooit van worden afgeweken onder de schijn en de naam van een hoger inzicht“ (Can. 3). [4]

Dit standpunt wordt bevestigd in een document van de Congregatie voor de Geloofsleer, ondertekend door de toenmalige kardinaal Joseph Ratzinger: „De bisschop van Rome [paus] staat - net als alle gelovigen - onder het woord van God en onder het katholieke geloof. Hij staat garant voor de gehoorzaamheid van de Kerk en is in die zin servus servorum [dienaar der dienaren]. Hij beslist niet volgens zijn eigen willekeur, maar is een stem voor de wil van de Heer, die tot de mens spreekt in de Schrift, beleefd en geïnterpreteerd door de Traditie. Met andere woorden, de episkopè [bisschoppelijk ambt en waardigheid] van het primaat heeft grenzen die voortvloeien uit de wet van God en [uit] het onschendbare goddelijke fundament van de Kerk vervat in de Openbaring.“ [5]

César Franco Martínez, bisschop van Segovia (Spanje), herinnerde er onlangs aan: „Het primaatschap van Petrus kan alleen worden uitgeoefend in gehoorzaamheid aan de Schrift en de Traditie, omdat de paus een leerling van Christus is die zich niet boven de Kerk kan plaatsen als het gaat om essentiële vragen over haar structuur en om de waarheid waarvan de oorsprong teruggaat tot de Schepping en de Verlossing. (...) Met de dood van de laatste apostel komt het stichtingsproces
van de Kerk tot zijn einde, zodat zowel de paus als de bisschoppen de hoeders van dit proces zijn en het moeten respecteren.“ [6]

3 - De morele wet geldt voor alle tijden en plaatsen: „Hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar mijn woorden zullen niet voorbijgaan“. (Mt 24, 35)

Tot verdriet van talloze zielen is het aantal bisschoppen dat openlijk oproept tot een verandering in de katholieke leer over de seksuele moraal en homoseksuele relaties volgens de genderideologie de afgelopen jaren erg toegenomen, in wat omschreven kan worden als gezamenlijke actie.

De Vlaamse bisschoppen keurden in 2022 een schijnzegening van homoseksuele paren goed, waarbij ze verschillende uitspraken van paus Franciscus gebruikten om het verbod van de Vaticaanse Congregatie voor de Geloofsleer aan te vechten dat God „de zonde niet kan zegenen“ [7] . Deze Vlaamse formule [menen in harmonie met de paus te zijn] werd in de Duitse Synodale Weg gebruikt om innovaties te rechtvaardigen. [8]

In januari 2023 publiceerde kardinaal Robert W. McElroy, bisschop van San Diego (VS), een artikel in het jezuïetenblad America, waarin hij onder andere voorstelde dat de Wereldsynode zou streven naar de „inclusie“ van praktiserende homoseksuelen, resp. lhbt-personen in alle activiteiten van de Kerk en ervoor zou ijveren dat zij vooral niet [principieel] worden uitgesloten van het ontvangen van de Heilige Communie. [9]

De hoofdrapporteur van de synode, kardinaal Jean-Claude Hollerich, verklaarde zelf dat het katholieke onderricht over homoseksuele relaties „foutief“ was en veranderd moest worden. „Ik geloof dat de sociologisch-wetenschappelijke basis van deze leer niet langer correct is.“ Het is tijd voor een fundamentele herziening, zei hij. En de manier waarop paus Franciscus in het verleden over homoseksualiteit heeft gesproken, zou kunnen leiden tot een verandering in de leer. [10] Kort daarvoor hadden enkele Franse bisschoppen de paus gevraagd om homoseksuele handelingen in de Catechismus van de Katholieke Kerk (CKK, nr. 2357) niet langer te veroordelen als „van nature ongeordend“. Bovendien heeft de Franse bisschoppenconferentie een commissie van theologen opdracht gegeven om de herformulering van de leer over dit onderwerp te onderzoeken. [11]

Alsof dit alles nog niet genoeg was, werd de Dominicaner pater Timothy Radcliffe gekozen als prediker voor de pre-synodale retraite. Hij verdedigde homoseksuele relaties publiekelijk als „eucharistisch“ en vergeleek ze met „de gave die Jezus van zichzelf gemaakt had“ (sic!). [12] Schandaal, ergernis, godslastering, heiligschennis, ketterij, kleineren van onze Moeder de Heilige Kerk - onze woordenschat is niet toereikend om zulke uitspraken te kwalificeren. Tegen degenen die beweren dat de seksuele moraal van de Kerk tot het verleden behoort en dat de Kerk [fundamenteel] van standpunt is veranderd na het Tweede Vaticaans Concilie, willen we de woorden van paus Johannes Paulus II in herinnering roepen in een toespraak op 14 mei 1985:

Vooral met betrek king tot het terrein van de seksualiteit - is zijn [Jezus’] standvastige verdediging van de onverbreekbaarheid van het huwelijk (vgl. Mt 19, 3-9) en zijn veroordeling van zelfs eenvoudig overspel in het hart (vgl. Mt 5,27 e.v.) opmerkelijk.” [13] .
“Is het, gezien deze precieze verwijzingen naar het Evangelie, realistisch om je een ‘tolerante’ Christus voor te stellen op het gebied van het huwelijksleven, met betrekking tot abortus, voorhuwelijkse, buitenechtelijke of homoseksuele relaties?

De vroegchristelijke gemeenschap, onderwezen door hen die Christus nog persoonlijk kenden, was zeker niet toegeeflijk. Het volstaat hier te verwijzen naar de talrijke passages in de brieven van Paulus die dit onderwerp aansnijden (vgl. Rom. 1, 26 e.v.; 1 Kor.6, 9 e.v.; Gal. 5, 19 e.v.). De woorden van de apostel zijn helder en streng. En het zijn woorden die van boven zijn geïnspireerd. Ze blijven normen voor de Kerk van alle tijden.” [14]

4 - “Differentiëren”, “luisteren” en “inclusie” - toverwoorden om de veranderingen te rechtvaardigen, terwijl consequente katholieken worden gemarginaliseerd en uitgesloten.

In de voorbereidende documenten voor de wereldsynode wordt tot in den treure voorgesteld “te luisteren naar het volk van God” en wordt een “radicale inclusie” van “gemarginaliseerde” minderheden gepromoot: Homoseksuelen, transgenders, polygamisten en zelfs atheïsten. In het voorbereidende vademecum voor de synode staat: “Om de gelovigen volledig te laten deelnemen aan het onderscheidingsproces is het belangrijk dat zij luisteren naar andere mensen in hun lokale context, met inbegrip van degenen die hun geloof niet meer belijden, mensen van andere geloofsovertuigingen, mensen die tot geen enkele religie behoren, enz.” [15]

Nu moeten atheïsten ons vertellen hoe we goede katholieken moeten zijn!

Het werkdocument voor de continentale fase voegt aan deze lijst toe dat we in het synodale consultatieproces moeten opnemen: “hertrouwde gescheiden personen, alleenstaande ouders, mensen die in polygame huwelijken leven, lhbtqi personen”. [16]

Het is duidelijk dat “luisteren” hier niet betekent de problemen, angsten en moeilijkheden van mensen leren kennen, wat de kerk altijd heeft gedaan, maar ze gebruiken als excuus om de waarheden van het geloof en de moraal in twijfel te trekken.

Wanneer gelovige mensen zich uitspreken tegen dwalingen in de leer, dan is dit “luisteren” natuurlijk opeens niet meer van toepassing. Het is alleen van toepassing als het “volk van God” een revolutie wil. In feite hebben “luisteren” en “insluiting” in de praktijk bewezen priesters en gelovige katholieken die het niet eens zijn met synodale vernieuwingen uit te sluiten en zelfs te vervolgen.

Robert Mutsaerts, hulpbisschop van ‘s-Hertogenbosch (Nederland), gaf als commentaar: “Wie zijn degenen die zich buitengesloten voelen? (...) Onder de protagonisten van dit proces bevinden zich mij iets te veel verdedigers van het homohuwelijk, lieden die abortus niet echt een probleem vinden en zich nooit echt verdedigers tonen van het rijke geloofsgoed van de kerk, die vooral aardig gevonden willen worden door hun seculiere omgeving. Hoe onpastoraal, hoe liefdeloos.” [17]

5 - De ruggengraat van de Kerk veranderen in een kraakbeenachtige en tribale synodaliteit

Als we de teksten van de synode analyseren en vooral de “geest” van de synode, d.w.z. het kunstmatig gecreëerde klimaat van onrust en drang naar verandering, kunnen we twee belangrijke tendensen onderscheiden. De ene is luider en zichtbaarder: de verandering in de seksuele moraal waarover hierboven al gesproken is. De tweede is dieper, subtieler en moeilijk te begrijpen voor de gemiddelde gelovige: Ze is gericht op het veranderen van de goddelijke constitutie van de Kerk. Deze trend is binnen de Kerk niet van vandaag of gisteren. Het suddert al tientallen jaren in zogenaamde progressieve kringen.

De grote Braziliaanse denker en katholieke activist Plinio Corrêa de Oliveira stelde deze dwaling vanaf het begin aan de kaak. Al in 1943 wees hij in zijn eerste boek In Defence of Catholic Action op de destructiviteit van de erfgenamen van het modernisme die zich in de jaren 1930 en 1940 in katholieke kringen verspreidden om geleidelijk de goddelijke constitutie van de Kerk te ondermijnen.

Vijftig jaar later waarschuwde de vooraanstaande geleerde tegen pogingen om een op stammen geïnspireerd type bestuur in de Kerk te introduceren:

“De weg die daarheen moet leiden is al duidelijk waarneembaar in theologische en canonieke stromingen. Deze willen de nobele, benige strengheid van de kerkelijke structuren, ingesteld door Jezus Christus en gevormd in twintig eeuwen religieus leven, veranderen in een kraakbeenachtig, zacht, vormeloos weefsel van bisdommen en parochies zonder stevig afgebakende territoriale grenzen. (...) het sterke canonieke gezag [wordt] geleidelijk vervangen door de invloed van meer of minder zogenaamde ‘charismatische profeten’ die lijken op de sjamanen van het structurele tribalisme.” [18]

Wat voor een oppervlakkige lezer in 1992 misschien nog overdreven leek, wordt in de synodale processen van vandaag duidelijk in praktijk gebracht. Het Instrumentum Laboris van de Synode voor Amazonia 2019, bijvoorbeeld, bracht het tribale begrip van de inheemse bevolking in zijn voorstellen voor een structurele hervorming van de Kerk:

De Kerk moet zich incultureren in de culturen van het Amazonegebied, die een sterk gevoel van gemeenschap, gelijkheid en solidariteit hebben en daarom geen klerikalisme in zijn verschillende verschijningsvormen accepteren. De inheemse bevolking had een rijke traditie van sociale organisatie waarin autoriteit rouleerde en er een sterk gevoel van dienstbaarheid was. Op basis van deze organisatorische ervaring zou het gepast zijn om het idee te heroverwegen dat de uitoefening van jurisdictie (bestuurlijke macht) op alle gebieden (sacramenteel, gerechtelijk, administratief) en voor altijd noodzakelijkerwijs gekoppeld moet zijn aan het sacrament van de priesterwijding. [19]

De sleutel tot deze zelfvernietiging ligt in de afwijzing van het hiërarchische priesterschap. Het is een kwestie van het overwinnen van een visie van de Kerk die gebouwd is rond het gewijde ambt om te komen tot een “in zijn totaliteit ambtelijke Kerk”.

Om het nog duidelijker te stellen: in de “Synodale Kerk” zullen het wijdingssacrament en de wijding van bisschoppen weinig of geen waarde hebben!

De bekende canonist Gerald E. Murray zei het duidelijk: “Deze vernieuwing moet worden afgewezen door de bisschoppen van de Kerk. Het is in strijd met de dogmatische leer van de Kerk over de aard van het wijdingssacrament, en met name over de aard van het bisschopsambt.” [20]

Op 22 april 1994 waarschuwde paus Johannes Paulus II de kardinalen en bisschoppen die een bijeenkomst bijwoonden die was georganiseerd door de Congregatie voor de Clerus:

“Met het goede koren is echter soms ook het onkruid gegroeid van een bepaalde ideologie die vasthoudt aan een visie op de voortdurende synodaliteit van de Kerk en aan een functionalistische opvatting van heilige wijding, die ernstige schade toebrengt aan de theologische identiteit van leken en geestelijken en bijgevolg aan het hele evangelisatiewerk” . [21]

De Instructie over enkele vragen met betrekking tot de medewerking van leken aan het ambt van priester [22] , ondertekend door de verantwoordelijke kardinalen - van niet min der dan acht Romeinse dicastieën - en uitdrukkelijk goedgekeurd door de paus, kwam in 1997 tot de conclusie, na het herbevestigen van de traditionele leer van de Kerk over het wezenlijke verschil tussen het ambtelijke priesterschap van de geestelijkheid en het universele priesterschap van de gelovigen, dat “de functies van het gewijde ambt in hun totaliteit een onscheidbare eenheid vormen op grond van hun enige en unieke fundament”. En de paus voegde er nog een theologische reden van het hoogste belang aan toe: “Er is inderdaad, net als in Christus, maar één wortel van het heilshandelen, dat door de ambtsdrager wordt belichaamd en gerealiseerd in de uitoefening van de functies van het onderwijzen, het heiligen en het leiden van de andere gelovigen. Deze eenheid bepaalt in wezen de uitoefening van de functies van het geestelijk ambt, die in verschillende opzichten altijd de uitoefening zijn van het priesterschap van Christus, het Hoofd van de Kerk.”

De emeritus aartsbisschop van Hong Kong, kardinaal Joseph Zen, zei onlangs tegen het dagblad Il Giornale: “We zijn erg bezorgd over wat er zou kunnen gebeuren met de bisschoppensynode. En ik ben bang dat de synode dezelfde fout zal maken als de Nederlandse Kerk 50 jaar geleden, toen de bisschoppen zich terugtrokken en accepteerden dat de gelovigen de Kerk moesten leiden; toen daalde hun aantal. Laten we bidden dat onze paus meer wijsheid heeft.” [23]

De emeritus-prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer, kardinaal Gerhard Müller, verklaarde ook: “Wie daarom de wezenlijke elementen van dit door Christus in de Kerk ingestelde gewijde ambt als een bevoegd ambt van Woord en Sacrament ontkent, en wie de bisschoppen en priesters niet erkent als de door de Heilige Geest aangestelde herders, kan zich niet langer katholiek noemen (vgl. Vaticanum II, Lumen Gentium 14).” [24]

Op de vraag van Pillar Catholic wat de uitkomst zal zijn van de drie jaar durende inspanning voor een “synode over synodaliteit”, antwoordde Charles Chaput, emeritus aartsbisschop van Philadelphia:

“Wat het [synodale] proces betreft, denk ik dat het onverstandig is en vatbaar voor manipulatie, en manipulatie heeft altijd iets te maken met oneerlijkheid. (...) Synodaliteit loopt het risico een soort Vaticanum III light te worden; een roterend concilie in een veel beter controleerbaar en kneedbaar kader. Dit zou noch de behoeften van de Kerk noch die van haar volk dienen.” [25]

Bisschop Athanasius Schneider drukte zich helderziend uit in dezelfde zin [26] :

“God heeft zijn Kerk opgericht als een hiërarchisch lichaam. Als de wet van verticaliteit niet wordt nageleefd in een lichaam, dat wil zeggen als het commandocentrum van de hersenen beschadigd is of genegeerd wordt, dan zal het lichaam verwarring en schade oplopen. De kritiek van paus Franciscus op het principe van verticaliteit in het lichaam van de Kerk ondermijnt de goddelijke constitutie van de Kerk en komt neer op het toegeven aan de wereldse geest van competitie tussen de leden van een lichaam, waar Paulus ons voor waarschuwde. In een lichaam zijn er door zijn natuurlijke constitutie wezenlijk verschillende delen: Sommigen zijn meer zichtbaar en verantwoordelijk voor leiderschap, terwijl anderen meer verborgen zijn en leiderschap nodig hebben (vgl. 1Kor 12,17-19; 22-27). God heeft zijn Kerk een uitgesproken verticale constitutie gegeven: ‘En God heeft in de Kerk ten eerste apostelen aangesteld, ten tweede profeten en ten derde leraars’ (1 Kor 12, 28).

Paus Leo XIII leerde met betrekking tot degenen die God tot het ambt heeft geroepen: “Maar nu is het het ambt en de opdracht van de herder om een gids te zijn voor de kudde, om deze te voeden met gezond gras, om haar buiten gevaar te houden, om haar te beschermen tegen vervolging, om haar te verdedigen tegen geweld, in één woord, om haar te regeren en te leiden” (Encycliek Satis Cognitum, n. 12). Wederzijdse samenwerking tussen de hiërarchie - de verticale lijn in het Mystieke Lichaam van Christus - en de leken is altijd onderwezen door het leergezag van de Kerk en is geen uitvinding van de huidige ‘synodale weg’.”

In een goed gedocumenteerd artikel voor het theologische tijdschrift Communio schreef Nicholas J. Healy Jr, universitair hoofddocent aan de Katholieke Universiteit van Amerika:

“Wat ontbreekt in de verschillende documenten over synodaliteit of over het synodale proces is een adequate reflectie op de bron en betekenis van hiërarchisch gezag in de Kerk. (...)

In deze context is het nodig te herinneren aan het sacramentele karakter van het kerkelijk gezag. Het hiërarchische ambt wordt noch gedelegeerd noch geautoriseerd door de leden van de Kerk; het is een genadegave. (...)

De sacramentele aard van kerkelijk gezag suggereert een weg van hervorming die heel anders is dan het idee van “het bevorderen van deelname aan besluitvorming” zoals voorgesteld in het synodale proces. Ware hervorming vereist daarom een terugkeer naar de levengevende bron van gezag, Christus zelf. Dit is meer dan een moreel beroep op de hiërarchische ambtsdragers van de Kerk om zich dienstbaar op te stellen. Een terugkeer naar de bron van gezag betekent het trouw bewaren van het onbetaalbare geschenk van Christus, de geloofsschat.” [27]

6 - De vernieuwingen van de synode zijn niet nieuw

De thema’s van de presynodale documenten komen overeen met de achterhaalde eisen van de meer radicale progressistische stromingen. Wie de notulen van de Nederlands Pastoraal Concilie (1968-1970) leest, zal getroffen worden door de gelijkenis met de recente Duitse Synodale Weg en met sommige voorbereidende documenten voor de Wereldsynode 2023-2024.

In de voorbereidende documenten van het Pastoraal Concilie van Nederland werd voorgesteld om de Kerk open te stellen voor buitenechtelijke relaties, homoseksualiteit, abortus en euthanasie. [28] Op de vijfde zitting in januari 1970 werd het voorstel om het priestercelibaat af te schaffen aangenomen met 92 stemmen voor, 2 tegen, 3 blanco stemmen en 1 onthouding, waarbij 8 bisschoppen aanwezig waren. Op de Duitse synode van 2023 werd een vergelijkbaar voorstel aangenomen met 94,71 procent voor, 5,29 procent tegen en 7,8 procent onthoudingen....

Plus ça change, plus c’est la même chose, zeggen de Fransen: “Hoe meer er verandert, hoe meer het hetzelfde blijft!”.

Praktische uitkomst? Na de schandalige driejaarlijkse bijeenkomst belandde de Nederlandse Kerk in een diepe identiteitscrisis, verergerd door interne onenigheid en de perceptie dat ze op een splitsing afstevende. Al in 1970 waren er liturgische vieringen voor partnerschappen tussen mensen van hetzelfde geslacht in Nederland, waaronder een Missa pro homophilis. [29]

In een poging de crisis op te lossen riep paus Johannes Paulus II in januari 1980 een speciale synode van de bisschoppen van Nederland bijeen om de omstreden kwesties te bespreken. Aan het einde van deze synode moesten alle Nederlandse bisschoppen een document ondertekenen met conclusies, waarvan de meeste een herroeping waren van de dwalingen die waren verklaard op het Pastoraal Concilie van 1968-1970. [30]

Waarom vandaag doorgaan op een weg die aantoonbaar zo rampzalig is?

Op dit punt moet worden opgemerkt dat dezelfde progressieve stroming die sindsdien de “seksuele bevrijding” in de Kerk heeft gepusht, vandaag de dag optreedt als voorvechter tegen seksueel misbruik, wat de rotte vrucht is van diezelfde “seksuele bevrijding”...

7 - De Wet van Liefde van onze Heer Jezus Christus is niet in tegenspraak met zijn Morele Wet

De presynodale documenten impliceren dat de verandering in de morele leer een vereiste is van de “wet van de liefde”. Dit zou ons verplichten tot “radicale inclusie”. Aartsbisschop Samuel Aquila van Denver (VS) wees erop dat Onze Heer, allesbehalve geneigd was een “radicale inclusie” te praktiseren van mensen die zijn leer verwierpen; in plaats daarvan eiste Hij trouw van zijn volgelingen: “Heeft Jezus dan niet zelf eisen gesteld die zijn leerlingen onderscheidden van hen die niet reageerden op de radicale oproep van het evangelie tot het voortdurend brengen van offers? (...) Jezus zwakt zijn leer nooit af, noch doet hij een beroep op het geweten; Hij getuigt van de waarheid (vgl. Joh 18,37). (...)

De presentatie van sommige bisschoppen en kardinalen verkondigt het evangelie helaas niet in zijn radicaliteit en verduistert de ware, eeuwige liefde van de Vader voor de zondaar. Geloof in Jezus Christus betekent een bekering van het leven die leidt tot innerlijke vrede en eeuwige vreugde, een vreugde en vrede die niemand de leerling kan afnemen.” [31]

Volgens de reeds geciteerde toespraak van paus Johannes Paulus II “kunnen de strengheid van het gebod en de vreugde van het hart perfect met elkaar worden verzoend wanneer degene die handelt door liefde wordt bewogen. Zij die liefhebben vrezen het offer niet; integendeel, zij zoeken in het offer het meest overtuigende bewijs van de echtheid van hun liefde.” [32]

In haar overwegingen over de ontwerpen voor een civielrechtelijke erkenning van het samenwonen van homoseksuele personen verklaart de Congregatie voor de Geloofsleer:

“Als men de legalisering van homoseksuele relaties ondersteunt, kan men zich niet beroepen op het beginsel van respect voor en non-discriminatie van elke persoon. Een onderscheid tussen personen of de weigering van een maatschappelijke erkenning of uitkering zijn immers alleen onaanvaardbaar als ze in strijd zijn met de rechtvaardigheid (vgl. Thomas van Aquino, Summa Theologiae, II-II, q. 63, a. 1, c). Het niet toekennen van de sociale en juridische status van het huwelijk aan levensvormen die niet echtelijk zijn en dat ook niet kunnen zijn, is niet in strijd met de rechtvaardigheid, maar wordt er integendeel door vereist.” [33]

8 - Bisschoppen, priesters en gelovigen, vooral zij die verantwoordelijk zijn in bisdommen en parochies, zijn om gewetensredenen verplicht hun deelname aan “zegeningen” voor homoseksuele paren of soortgelijke ceremonies te weigeren.

Deze zogenaamde ceremonies zijn heiligschennend omdat ze handelingen rechtvaardigen en aanmoedigen die volgens de katholieke moraal inherent ongeordend zijn. Objectief gezien vormen ze een ernstige zonde tegen het tweede gebod van Gods wet: “Gij zult de heilige naam van God niet ijdel gebruiken!”.

In dit verband verklaarde de Congregatie voor de Geloofsleer begin 2021 opnieuw:

“Om in overeenstemming te zijn met de aard van de sacramenten, is het daarom noodzakelijk dat wanneer een zegen wordt ingeroepen over bepaalde menselijke relaties, afgezien van de juiste intentie van degenen die eraan deelnemen, de te zegenen werkelijkheid objectief en positief geordend is om genade te ontvangen en tot uitdrukking te brengen, in dienst van de plannen van God die in de schepping zijn vastgelegd en volledig zijn geopenbaard door Christus de Heer.

Daarom is alleen datgene wat in zichzelf geordend is om deze plannen te dienen verenigbaar met de aard van de zegen die door de Kerk gegeven wordt. Daarom is het niet toegestaan om een zegen toe te kennen aan relaties of zelfs stabiele partnerschappen die seksuele handelingen buiten het huwelijk inhouden (dat wil zeggen, buiten een onverbrekelijke verbintenis van een man en een vrouw die op zichzelf openstaat voor de overdracht van leven), zoals het geval is bij verbintenissen van personen van hetzelfde geslacht.” [34]

Bovendien zijn dergelijke ceremonies, ongeacht de gebruikte eufemismen, een middel dat door de vernietigers wordt gekozen om kort daarna het homoseksuele “huwelijk” in te roepen. Gregor Podschun, voorzitter van de Federatie van Duitse Katholieke Jongeren (BDKJ), belijdt op 11 maart 2023: “We verwelkomen het besluit van de synodevergadering in Duitsland om zegeningsceremonies voor paren van hetzelfde geslacht en queer paren in te voeren. Dit besluit is echter slechts een mini-stap, we hebben het sacramentele huwelijk nodig voor iedereen.” [35]

De vraag blijft: Kan iemand die dit voorstelt zichzelf nog katholiek noemen?

Ondanks de leerstellige en morele onmogelijkheid en het uitdrukkelijke verbod van het Vaticaan begon de toenmalige vicevoorzitter van de Duitse bisschoppenconferentie, bisschop Franz-Josef Bode, bisschop van Osnabrück, onmiddellijk na de Duitse synode de heiligschennende “zegeningen” in zijn diocees in te voeren. [36] Dagen later moest hij om zijn ontslag vragen omdat hij niet correct had gehandeld bij gevallen van seksueel misbruik in zijn bisdom [37] - een symptomatisch geval voor het feit dat de synodale “vooruitgang” de strijd tegen dergelijk misbruik op geen enkele manier dient...

9 - De dialectische manoeuvre om reacties te temperen is typerend voor revolutionaire bewegingen

Je moet je ogen open houden voor de tactiek, vooral bekend sinds de Franse Revolutie, om na twee stappen vooruit één stap terug te doen. Dit is het moment waarop de oppositie in slaap valt, hoewel er toch een grote stap is gezet. Er zijn mensen die serieus vermoeden dat meer linkse delen van het internationale episcopaat gewoon zitten te wachten om het overhaaste radicalisme van de Duitse Synodale Weg voor hun eigen doeleinden uit te buiten. Veel nietsvermoedende gelovigen, die de conclusies van de laatste vergadering in maart 2023 hebben weerstaan, zouden uiteindelijk de doctrinair gebrekkige, maar schijnbaar minder angstaanjagende voorstellen van de Wereldsynode accepteren.

Nog een dialectische manoeuvre: de activisten van de synode zaaien angst onder de gelovigen om maar niets te zeggen tegen de vernieuwingen, anders zullen ze worden beschuldigd van “verdeeldheid zaaien”. Alsof “eenheid” in dwaling wenselijk zou zijn. Eenheid is alleen goed als het voortkomt uit de waarheid. En waarheid komt alleen van Hem die van zichzelf zei: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven” (Joh 14, 6). Laten we ons niet laten meeslepen door deze misvatting, want het is juist de destructiviteit van dezelfde activisten die de eenheid vernietigt. We zullen niet in deze val trappen!

10 - Laten we niet onder de indruk zijn van het triomfalisme van de vernietigers!

Het ware en het goede zijn niet afhankelijk van een meerderheid of een minderheid. Maar recente ervaringen hebben aangetoond dat de vernietigers niet eens een meerderheid hebben. Buiten hun eigen vergaderingen vormen ze een vocale en vastberaden minderheid die zichzelf probeert op te dringen aan een meerderheid die we de “kerk van het zwijgen” zouden kunnen noemen.

Het werkdocument voor de Wereldsynode (2021-2024) geeft dit toe: Priesters en gewone gelovigen - vooral jongeren - hebben zich afgekeerd van het “proces van luisteren” en vermoeden dat de synode het slachtoffer is van pressiegroepen. [38]

Bedenk dat nog in 2015, toen de Synode over het Gezin werd voorbereid, een coalitie van pro-gezinsbewegingen een “Kinderlijke Petitie” naar paus Franciscus had gestuurd en een indrukwekkende 879.451 handtekeningen had verzameld, waaraan 202 prelaten deelnamen, waaronder kardinalen, aartsbisschoppen en bisschoppen. [39] Op dat moment verzamelde de progressieve vleugel slechts minder dan 10 procent van dit aantal, ondanks alle media-ondersteuning en het gebruik van aanzienlijke sommen geld.

Laten we daarom niet onder de indruk zijn van de mediahype, die bedoeld is om een goede reactie te ontmoedigen. Na het eerste moment van schijnbare triomf van de kerkvernietigers, komt de realiteit geleidelijk aan het licht. De realiteit is dat er steeds meer gezaghebbende stemmen opgaan tegen de zelfvernietiging van de Kerk. Laten we enkele gevallen bekijken:

Kardinaal Gerhard Müller deed onlangs in een interview de opzienbarende uitspraak dat de Duitse Synodale Weg, die voorlopig tot een einde is gekomen, erger is dan een schisma: “Hier [op deze Synodale Vergadering] wordt de essentie van het christendom verlaten ten gunste van de transformatie ervan in een variant van de materialistische en nihilistische wokecultuur van de zelfverlossing en zelfschepping van de mens. In plaats van het Woord van God in de Heilige Schrift en de kerkelijke traditie verwijst men naar de ‘autoriteiten’ zoals Michel Foucault, Judith Butler, Helmut Kentler of Yuval Harari. Men kan de duivel niet uitdrijven met Beëlzebub, dat wil zeggen in de strijd tegen pedofilie, men kan de menselijke seksualiteit niet onttrekken aan de aanspraak van Gods geboden en de transformerende kracht van zijn genade en deze degraderen tot een moreel vrij privé-genot.” [40]

De Spaanse bisschop van Orihuela-Alicante, bisschop José Ignacio Munilla, verklaarde op 12 maart 2023 over dezelfde gebeurtenis: “Een geseculariseerde Kerk is niet langer de spreekbuis van God en wordt het prikbord van het dominante individualistische denken..... Laten we bidden voor de paus dat God hem de kracht geeft om te voorkomen dat het Duitse schisma overslaat naar de rest van de katholieke Kerk!” [41]

In het bisdom Chur in Zwitserland had de plaatselijke bisschop daar, Joseph Bonnemain, in april 2022 een pro-lhbt gedragscode (CC) voor zijn hele bisdom uitgevaardigd, die van priesters en medewerkers eiste dat ze zich op een lhbt-conforme manier gedroegen - onverenigbaar met de katholieke leer. Veel priesters sloten zich aaneen en riepen de bisschop publiekelijk op om het document te veranderen. [42]

In de Verenigde Staten hebben de theologische absurditeiten van kardinaal McElroy die hier in punt 3 worden genoemd, verontwaardiging gewekt onder de gelovigen en de reactie van verschillende prelaten uitgelokt. Onder anderen mgr. Joseph Naumann (Kansas City, KS) en Samuel Aquila (Denver, CO) evenals bisschoppen James Conley (Lincoln, NE) en Thomas Paprocki (Springfield, IL), hebben zich publiekelijk uitgesproken tegen de stellingen van de bisschop van San Diego. [43]

De hulpbisschop van 's-Hertogenbosch in Nederland, Robert Mutsaerts, zei over het synodale proces: “ Het synodaal proces heeft tot op heden meer weg van een sociologisch experiment en heeft weinig van doen met de Heilige Geest die door alle geluiden heen zou klinken. Dat is bijna blasfemisch te noemen. Wat steeds duidelijker wordt is dat het synodaal proces gebruikt gaat worden om een aantal kerkelijke standpunten te veranderen, waarbij dan ook nog eens de heilige Geest als advocaat in de strijd wordt geworpen, terwijl de Heilige Geest doorheen de eeuwen toch echt iets contrairs heeft geademd. (...) Een ding is mij wel duidelijk. God is buiten beeld in dit vermaledijde synodale proces.” [44]

Conclusie: Een beroep doen op de zwijgende meerderheid

Hoe langer iemand zwijgt, hoe duidelijker zijn stem zal worden gehoord als hij uiteindelijk besluit te spreken. Laten we deze regels daarom eindigen met een oproep aan de «kerk van de stilte»: Spreek! U, kardinalen, bisschoppen, priesters en zelfs gelovigen: spreek eindelijk!

Wat betekent «spreken» hier? Het betekent opnieuw de eeuwige leer van Onze Heer Jezus Christus en zijn Kerk belijden, niet zwijgen tegenover de «gruwel der verwoesting» (Mt 24,15) die het heiligdom van de Kerk binnendringt. Het betekent ons standpunt duidelijk maken en niet meegaan in de afbraak.

Maar wat heeft het voor zin als elk individu zich uitspreekt in zijn of haar omgeving? Volgens Plinio Corrêa de Oliveira «openen we de ogen van veel mensen voor de machinaties van ontrouwe herders (...). Als gevolg daarvan waren de ontrouwe herders in staat om steeds minder schapen de weg van het verderf op te leiden die zij zelf ook waren ingeslagen. (...) Dit (...) is op zichzelf geen overwinning, maar het is er wel een belangrijke, onmisbare voorwaarde voor.» [45]

De prelaten die trouw bleven, die zich verzetten en hun stem verhieven tijdens de communistische vervolgingen en de rampzalige Ostpolitik zijn een voorbeeld voor ons. Hun namen staan met gouden letters geschreven in het Boek des Levens: kardinaal József Mindszenty van Hongarije, kardinaal Aloysius Stepinac van Kroatië, kardinaal Josyf Slipyj van Oekraïne en anderen.

De beloning voor uw moed werd voorspeld door onze goddelijke Verlosser: «Vrees niet hen die het lichaam doden, maar niet in staat zijn de ziel te doden. Vrees veeleer Hem die in staat is ziel en lichaam in de put van de hel te storten. (...) Eenieder dan, die Mij belijdt voor de mensen, die zal ook Ik belijden bij mijn Vader, die in de hemelen is» (Mt 10, 28 en 32).

De Kerk heeft ontelbare crises en duisternissen doorgemaakt waarin het leek alsof het licht van haar genade, schoonheid en waarheid - overschaduwd door ketterijen en verwarring - niet langer wilde schijnen. Ze is echter ongeschonden uit dit alles tevoorschijn gekomen en heeft weer geschitterd in al haar vroegere pracht en praal. Net als de Heilige Maagd Maria «verschijnt zij als de dageraad, schoon als de maan, stralend als de zon, majestueus als een leger in slagorde» (Hooglied 6, 10).

Laten we terugkeren naar het huis van de Vader, naar de gezonde leer, naar kinderlijke toewijding aan de Heilige Maagd. Zij, de Koningin van de Kerk, zal ons redden en zij zal overwinnen, zoals ze in Fatima beloofde:

“Uiteindelijk zal mijn Onbevlekt Hart zegevieren!

Opmerkingen over het document

Alle afbeeldingen in dit document zijn alleen voor redactionele doeleinden gebruikt. Alle credits zijn toegekend aan de respectieve auteurs.”

[1] De namen van de bisschoppen die herhaaldelijk tegen de ergste uitwassen van de Duitse Synodale Weg hebben gestemd zijn bij God opgetekend en bij het volk bekend: Kardinaal Rainer Maria Woelki (aartsbisschop van Keulen), Mgr. dr. Rudolf Voderholzer (Regensburg), Mgr. dr. Gregor Maria Hanke OSB (Eichstätt), Mgr. dr. Dominikus Schwaderlapp (hulpbisschop van Keulen), Mgr. dr. Stephan Oster SDB (Passau), Mgr. Mathias Heinrich (hulpbisschop van Berlijn), Mgr. Florian Wörner (hulpbisschop van Augsburg), Mgr. Rupert Graf von Stolberg (hulpbisschop van München en Freising).

[2] Vgl. Heilig Hart Universiteit: Het Duitse model kan de beste weg naar kerkhervorming zijn (“Das deutsche Modell könnte der beste Weg zur Kirchenreform sein”), 13.10.2022, https:// sacredheartuniversity.typepad.com/go_rebuild_my_house/2022/10/the-german-model-maybe-the-best-path-towards-church-reform.html

[3] John Henry Newman: On Consulting the Faithful in matters of faith, https://www. newmanreader.org/works/rambler/consulting.html, § 3,5: “... dat in die tijd van immense verwarring het goddelijke dogma van de goddelijkheid van onze Heer veel meer door de Ecclesia docta dan door de Ecclesia docens werd verkondigd, gehandhaafd en (menselijk gesproken) bewaard”.

[4] Dogmatische Constitutie Dei Filius, hfdst. 4, DH 3020

[5] Congregatie voor de Geloofsleer (Joseph kardinaal Ratzinger / Tarcisio Bertone): Het primaat van de opvolger van Petrus in het mysterie van de Kerk, nr. 7, geciteerd uit L’Osservatore Romano, weekeditie in het Duits, 11 december 1998 (Orig. Ital. in L’Osservatore Romano 31.10.1998), https://www.vatican.va/roman_c... rc_con_cfaith_doc_19981031_primato-successore-pietro_ge.html

[6] Infovaticana, 17.3.2023, eigen vertaling

[7] zie Congregatie voor de Geloofsleer (Luís F. Card. Ladaria SJ / Giacomo Morandi): Responsum ad dubium over de zegening van verbintenissen van personen van hetzelfde geslacht. Op het voorgelegde DUBIUM: Heeft de Kerk de autoriteit om verbintenissen van personen van hetzelfde geslacht in te zegenen? HET ANTWOORD IS: NEE. Toelichting, Rome, 22 februari 2021, het feest van de Kathedra van Petrus, https://www.vatican.va/ roman_curia/congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_20210222_responsum-dubium-unioni_ge.html; ook gepubliceerd op 15 maart 2021 op: Synodale Bijdragen van het bisdom Regensburg, N.0157, https://www.synodale-beitraege...

[8] Bonny: “Onze zegeningen voor homoseksuelen zijn in lijn met de paus”. Belgische bisschop over de Synodale Weg en conflicten met het Vaticaan, in: katholisch.de, 30.9.2022, https://www.katholisch.de/ artikel/41265-bonny-unsere-segnungen-fuer-homosexuelle-sind-auf-linie-mit-dem-papst

[9] Robert W. McElroy: Faith and Reason: Cardinal McElroy on ‘radical inclusion’ for L.G.B.T. people, women and others in the Catholic Church (“Geloof en Reden: Kardinaal McElroy over ‘radicale inclusie’ voor lhbt-mensen, vrouwen en anderen in de Katholieke Kerk”), in: Amerika, 24.1.2023, https://www.americamagazine.or...

[10] Kerk en arbeidsrecht: Hollerich voor wijziging kerkleer over homoseksualiteit, in: Luxemburger Wort, KNA, 1.2.2022, https://www.wort.lu/de/interna...

[11] La Croix, 3.3.2023, vgl. ook Père Philippe de Kergorlay: Tribune “ Faut-il réécrire le catéchisme pour y inclure les personnes LGBT+ ? “(“Moet de catechismus worden herschreven om er lhbt+-personen in op te nemen?”), in: La Croix, 29.3.2023, https://www.la-croix. com/Debats/Faut-reecrire-catechisme-inclure-personnes-LGBT-2023-03-29-1201261175

[12] Courtney Mares: Controversial Dominican priest to lead October retreat for bishops at start of Synod (“Controversiële Dominicaanse priester leidt retraite bij begin wereldsynode”), in: Catholic News Agency, 23.1.2023, https://www.catholicnewsagency... controversial-dominican-priest-to-lead-october-retreat-for-bishops-at-start-of-synod

[13] Pastorale Reis naar Nederland, Toespraak tot de Jeugd van Amersfoort, woensdag 14 mei 1984, nr. 5, https://www.vatican.va/content..., eigen vertaling (zie ook L’Osservatore Romano, 16.5.1985)

[14] ibid

[15] Algemeen secretariaat van de bisschoppensynode: Voor een Synodale Kerk: gemeenschap, participatie en zending. Vademecum voor de Synode over Synodaliteit. Officiële handleiding voor de beraadslagingen in de plaatselijke Kerken: Eerste Fase (oktober 2021 - april 2022) binnen bisdommen en bisschoppenconferenties Ter voorbereiding op de Algemene Vergadering van de Bisschoppensynode in oktober 2023. Vaticaanstad 2021; hierna: Vademecum, p. 12.

[16] Vgl. “Vergroot de ruimte van uw tent” (Jes 54, 2) - Werkdocument voor de continentale fase. Synode 2021-2024 - Voor een Synodale Kerk: gemeenschap, participatie, zending. Vaticaanstad (Secretaria Generalis Synodi), 24 oktober 2022, n. 39

[17] Rob Mutsaerts: Synodaal proces als instrument om Kerk te veranderen?, in: Paarse pepers, 4.11.2022, https://vitaminexp.blogspot.co...

[18] Plino Corrêa de Oliveira: Revolutie en revolutie. Frankfurt am Main, Wenen (TFP) 2013, Derde deel, Hoofdstuk III, 2E, pp. 182-183

[19] Zie ook: Amazonía: Nuevos caminos para la Iglesia y para una ecología integral. Documento preparatorio del Sínodo de los Obispos para la Asamblea Especial sobre la Región Panamazónica (“Amazonía: Nieuwe wegen voor een Kerk en voor een holistische ecologie. Voorbereidend document van de Bisschoppensynode voor de Bijzondere Vergadering over de Pan-Amazonische Regio”), 8.6.2018, https://press.vatican.va/conte... bollettino/pubblico/2018/06/08/panam.html

[20] Gerald E. Murray: Another revolution in the Church (“Opnieuw een revolutie in de Kerk”), in: The Catholic Thing, 27.3.2023, https://www.thecatholicthing.o... another-revolution-in-the-church/

[21] Discorso di Giovanni Paolo II ai partecipanti alla riunione promossa dalla Congregazione per il Clero (“Toespraak tot de deelnemers aan een bijeenkomst van de Congregatie voor de Clerus”), 22.4.1994 n. 2, https://www.vatican.va/content... documents/hf_jp-ii_spe_19940422_fedeli-laici.html

[22] Instruccion sobre algunas cuestiones acerca de la colaboracion de los fieles laicos en el sagrado ministerio de los sacerdotes (“Instructie over enkele vragen betreffende de deelname van leken aan het heilig ambt van priesters”), Vaticaanstad (Libreria Editrice Vaticana) 1997, n. 2, https://www.vatican.va/roman_c... rc_con_interdic_doc_15081997_sp.html

[23] Vaticano “Dimissioni? Il Papa faccia come Ratzinger” - L’arcivescovo di Hong Kong: “Da Francesco mi aspetto un cambio di passo” (“Ontslag? De paus zal doen zoals Ratzinger”. -De aartsbisschop van Hongkong: “Ik verwacht een vervanging van Franciscus”, in: il Giornale. it, 17 januari 2023, https://www.ilgiornale.it/news...

[24] “De ‘Synodale Weg’ naar het Duitse Schisma. Een kritische belichting. Kardinaal Gerhard Ludwig Müller: “De besluiten van de ‘Synodale Weg’ ontnemen ‘de waarheid van het Evangelie’ (Gal 2,5) aan gelovige katholieken”, kath.net interview door Lothar C. Rilinger, 29.3.2023, https://www.kath.net/news/8119...

[25] Interviews: Chaput: ‘De waarheid spreken is polariserend’, in: De Pilaar, 13.1.2023, https://www.pillarcatholic.com...

[26] Bisschop Schneider over synode: Church Should Be Focused on “Rooting Out Sources of Corruption,” Not “Conducting Opinion Polls”” (“Bisschop Schneider over synode: kerk moet zich richten op “het uitroeien van bronnen van corruptie”, niet op “het houden van opiniepeilingen”), in: Gloria Dei, 15.4.2022, https://www.gloriadei.io/bisho...

[27] Communion, Sacramental Authority, and the Limits of Synodality, in Communio - International Catholic Review, Winter 2021, pp. 663-685, hier: PP. 677-679, https://www. communio-icr.com/articles/view/communion-sacramental-authority-and-the-limits-of-synodality; https://www.communio-icr.com/f...

[28] Rooms-katholieken: Onafhankelijkheidsverklaring, in Tijd Vrijdag, 17 januari 1969, https://content.time.com/time/...

[29] Romano Amerio: Iota Unum. Een studie over de veranderingen in de katholieke kerk in de 20e eeuw. Vertaling door Siegfried Gunderloch (oorspronkelijke Franse titel: Étude des variations de l’Église catholique au XXe siècle, Parijs (NEL) 1987). Ruppichteroth (Edition Kirchliche Umschau) 2000, p. 415

[30] Bijzondere Synode van de Nederlandse Bisschoppen. Einddocument van het werk van de synode, https://www.vatican.va/content... hf_jp-ii_spe_19800130_sinodo.html

[31] Aartsbisschop Samuel J. Aquila: Radical inclusion requires radical love, in: The Catholic World Report, 1.2.2023, https://www.catholicworldrepor... radical-inclusion-requires-radical-love/

[32] Pastorale Reis naar Nederland, Toespraak tot de Jeugd van Amersfoort, woensdag 14 mei 1984, nr. 6, https://www.vatican.va/content..., eigen vertaling (zie ook L’Osservatore Romano, 16.5.1985)

[33] Congregatie voor de Geloofsleer (Joseph kardinaal Ratzinger / Angelo Amato SDB): Beschouwingen over de ontwerpen voor een wettelijke erkenning van het samenwonen van homoseksuele personen, Rome, 3 juni 2003 https://www.vatican.va/roman_c... congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_20030731_homosexual-unions_ge.html

[34] Congregatie voor de Geloofsleer (Luís F. Card. Ladaria SJ / Giacomo Morandi): Responsum ad dubium over de zegening van verbintenissen van personen van hetzelfde geslacht. Op het voorgelegde DUBIUM: Heeft de Kerk de autoriteit om verbintenissen van personen van hetzelfde geslacht in te zegenen? HET ANTWOORD IS: NEE. Toelichting, Rome, 22 februari 2021, het feest van de Cathedra van Petrus, https://www.vatican.va/roman_c... rc_con_cfaith_doc_20210222_responsum-dubium-unioni_ge.html

[35] Tekst gepubliceerd op zijn Twitter-account; zie ook op de officiële website van de BDKJ: “Liefde kan nooit zonde zijn” - 5e Synodale Vergadering van de Synodale Weg komt bijeen in Frankfurt: Verklaring over de resolutie: “Zegenvieringen voor echtparen”, https://www.bdkj. de/aktuelles/artikel/liebe-kann-niemals-suende-sein

[36] Infovaticana, 16.3.2023, vgl. ook: Van doop tot preek tot zegen. Praktische gevolgen van de Synodale Weg voor het bisdom Osnabrück. Persbericht van het bisdom Osnabrück, 14.3.2023, https://bistum-osnabrueck.de/ von-der-taufe-ueber-die-predigt-bis-zur-segensfeier/

[37] Fouten bij de behandeling van misbruikzaken - Osnabrückse bisschop Bode treedt af, in: Die Welt, 25.3.2023, https://www.welt.de/vermischte... Katholische-Kirche-Fehler-im-Umgang-mit-Missbrauchsfaellen-Osnabruecker-BischofBode-tritt-zurueck.html

[38] Vgl. “Maak de ruimte van uw tent wijd” (Js 54,2) - Werkdocument voor de continentale fase. Synode 2021-2024 - Voor een Synodale Kerk: gemeenschap, participatie, zending. Vaticaanstad (Secretaria Generalis Synodi), 24 oktober 2022, nrs. 18, 19 en 35.

[39] Filial súplica a sua Santidade o Papa Francisco sobre o futuro da família (“Kinderlijk verzoek aan Zijne Heiligheid Paus Franciscus over de toekomst van het gezin”), https:// filialsuplica.org/firstcampaign/

[40] Marco Gallina: Interview met kardinaal Müller: Geen protestantisering, maar variant van nihilistische wokeness, in: Tychis Einblick, 19 maart 2023, https://www.tichyseinblick.de/ interviews/kardinal-mueller-synodaler-weg/

[41] Infovaticana, 12.3.2023, eigen vertaling

[42] Martin Bürger: Priesters bekritiseren nieuwe code in bisdom Chur: “Poging tot inplanting van LGBT-ideologie”, in: Katholiek Nieuwsagentschap (CNA Duits), 29.4.2022, https://de.catholicnewsagency.... priester-kritisieren-neuen-kodex-im-bistum-chur-versuch-lgbt-ideologie-zu-implantieren [

43] Luiz Sérgio Solimeo: Cardinal McElroy, “Homoheresy” and the Church’s Apparent Eclipse (“Kardinaal McElroy, ‘Homoheresy’ en de schijnbare verduistering van de kerk”), in: The American Society for the Defense of Tradition, Family, and Property (TFP), 14.3.2023, https:// https://www.tfp.org/cardinal-m...

[44] Rob Mutsaerts: Synodaal proces als instrument om Kerk te veranderen?, in: Paarse pepers, 4.11.2022, https://vitaminexp.blogspot.co... [45] Plino Corrêa de Oliveira: Revolutie en revolutie. Frankfurt am Main, Wenen (TFP) 2013, Derde Deel, Hoofdstuk II, 4D, blz. 174.